اهد الی وصالهم، ذبت من التباعد

آن همه حسن و نیکوی نست مناسب بدی

قد قطعت وسایلی حیلة قول حاسد

بی تو ز جان و جا شدم، تو ز برم کجا شدی؟

جتک کی تعیذنی، سطوة کل معتدی

لیک تو با همه جفا خوشتر ازین همه بدی

سادتنا، تقبلو توبة کل عابد

ده قدحی، چه کم شود از خم فضل ایزدی؟

ظل خیال طیفکم دولة کل ماجد

پا نکشی ز عاشقان، ورنه جهود و مرتدی

یا سندی، جمالهم فتنة کل زاهد

همچو زنان تعزیت بر سر و رو همی زدی

نور هلال وصلکم من افق مشید

«بر دو جهان خروج کن، هرچه کنی میدی »