ای خجل از تو شکر و آزادی

عشق را بین که صد دهان بگشاد

ای دلا گرد حوض می گشتی

ز آب و آتش چو باد بگذشتی

دل و عشق اند هر دو شاگردش

اولا هر چه خاک و خاکی بود

تا همه باد گشت آبستن

زاده باد خورد مادر را

کرمکی در درخت پیدا شد

عشق آن کرم بود در تحقیق

نی جنیدی گذاشت و نی بغداد

چون خلیفه بکوفت طبل بقا

یک وجودی بزرگ ظاهر شد

شمس تبریز چهره ای بنما