مکانت کی یابد که تو بی مکانی

که کفست صورت به بحر معانی

که عالم از آن جاست یک ارمغانی

رسد تا نماند حقیقت نهانی

که هر چیز را که بجویی تو آنی

مگو که نتانم بلی می توانی

از آن سو رسیدی همان سوی روانی

نداند که تو حاضر هر گمانی

که تو نانبشته غرض را بخوانی

بریزی تو بر ما قدح های جانی

ز سر گیرد این تن مزاج جوانی

به رقص اندرآید که ربی سقانی

که گیرد سر مست از می گرانی

چنان که تو ناطق در آن خیره مانی

که تا بی لسانی بیابد لسانی

کیت می فرستد به رسم نهانی

به هر دم کسی می کند مستعانی

گر آبی نیاید ز بحر عیانی