به جان تو که بگویی وطن کجا داری

چو خارپشت سر اندرکشید عقل امروز

سماع باره نبودم تو از رهم بردی

به گوش چرخ چه گفتی که یاوه گرد شده ست

به خاک هم چه نمودی که گشت آبستن

به کوه ها چه سپردی که گنج ساز شدند

به گوش کفر چه گفتی که چشم و گوش ببست

چگونه از کف غم می رهانیم در خواب

به مثل خواب هزاران طریق و چاره استت

چنانک عارف بیدار و خفته از دنیا

به آفتاب و به ماه و به اختران و فلک

به ذره های پرنده چه نغمه از تو رسید

دماغ آب و گلی را ز مکر پر کردی

دمی که درندمی تو تهی شوند چو خیک

خموش کردم و بگریختم ز خود صد بار