بیا بیا که پشیمان شوی از این دوری

حیات موج زنان گشته اندر این مجلس

به دست طره خوبان به جای دسته گل

هزار جام سعادت بنوش ای نومید

هزار گونه زلیخا و یوسفند این جا

جواهر از کف دریای لامکان ز گزاف

میان بحر عسل بانگ می زند هر جان

فتاده اند به هم عاشقان و معشوقان

قیامت ست همه راز و ماجراها فاش

برآر باز سر ای استخوان پوسیده

ز مور و مار خریدت امیر کن فیکون

تو راست کان گهر غصه دکان بگذار

شکوفه های شراب خدا شکفت بهل

جمال حور به از بردگان بلغاری

خیال یار به حمام اشک من آمد

دو چشم ترک خطا را چه ننگ از تنگی

درخت شو هله ای دانه ای که پوسیدی

کی دیده ست چنین روز با چنان روزی

کرم گشاد چو موسی کنون ید بیضا

دلا مقیم شو اکنون به مجلس جان ها

مباش بسته مستی خراب باش خراب

خراب و مست خدایی در این چمن امروز

به دست ساقی تو خاک می شود زر سرخ

صلای صحت جان هر کجا که رنجوریست

غلام شعر بدانم که شعر گفته توست

سخن چو تیر و زبان چو کمان خوارزمی است

ز حرف و صوت بباید شدن به منطق جان

کز آن طرف شنوااند بی زبان دل ها

بیا که همره موسی شویم تا که طور

که دامنم بگرفته ست و می کشد عشقی

ز دست عشق کی جسته ست تا جهد دل من