نگاهبان دو دیده ست چشم دلداری

وگر نه به سینه درآید به غیر آن دلبر

هلا مباد که چشمش به چشم تو نگرد

به من نگر که مرا یار امتحان ها کرد

گلی نمود که گل ها ز رشک او می ریخت

چنین چنین به تعجب سری بجنبانید

چنانک گفت طراریم دزد در پی توست

ز آب دیده داوود سبزه ها بررست

براند مر پدرت را کشان کشان ز بهشت

حذر ز سنبل ابرو که چشم شه بر توست

چو مشتری دو چشم تو حی قیومست

دهی تو کاله فانی بری عوض باقی

خمش خمش که اگر چه تو چشم را بستی

ولیک مفخر تبریز شمس دین با توست