چه باده بود که در دور از بگه دادی

نبود باده به جان تو راست گو که چه بود

چه راست می طلبی ای دل سلیم از او

تو راست باش چو تیر و حریف کژ چو کمان

ازانک راستی تو غلام آن کژی است

بیار بار دگر تا ببینم آن چه میست

نکو ندیدم آن بار سخت تشنه بدم

نمی فریبمت این یک بیار و دیگر بس

فریب و عشوه تو تلقین کنی دو عالم را

چو جمع روزه گشادند خیک را بمبند

اگر به خوک از آن خیک جرعه ای بدهی

چو نام باده برم آن تویی و آتش تو

چنان نه ای تو که با تو دگر کسی گنجد

گهی سبو و گهی جام و گه حلال و حرام

به نور رفعت ماهی به لطف چون گلزار

ولی چو ای همه گویم نداندت اجزا

مثل به جزو زنم تا که جزو میل کند

بیار مفخر تبریز شمس تبریزی