چو مهر عشق سلیمان به هر دو کون تو داری

نه بند گردد بندی نه دل پذیرد پندی

طراوت سمنی تو چه رونق چمنی تو

چه نور پنج و ششی تو که آفت حبشی تو

چه کیمیای زری تو چه رونق قمری تو

ز خلق جمله گسستم که عشق دوست بسستم

بسوخت عشق تو خرمن نه جان بماند نه این تن

برون ز دور زمانی مثال گوهر کانی

ز جام شربت شافی شدم به عشق تو لافی

کف از بهشت بشوید چو باغ عشق تو گوید

دلی که عشق نوازد در این جهان بنسازد

تو شمس خسرو تبریز شراب باقی برریز