می رسد ای جان باد بهاری

سبزه و سوسن لاله و سنبل

غنچه و گل ها مغفرت آمد

رفعت آمد سرو سهی را

روح درآید در همه گلشن

خوبی گلشن ز آب فزاید

کرد پیامی برگ به میوه

شاه ثمارست آن عنب خوش

در دی شهوت چند بماند

راه ز دل جو ماه ز جان جو

خیز بشو رو لیک به آبی

گفت به ریحان شاخ شکوفه

بلبل مرغان گفت به بستان

لابه کند گل رحمت حق را

گوید یزدان شیره ز میوه

غم مخور از دی وز غز و غارت

شکر و ستایش ذوق و فزایش

عمر ببخشم بی ز شمارت

باده ببخشم بی ز خمارت

چند نگاران دارد دانش

از تو سیه شد چهره کاغذ

دود رها کن نور نگر تو

بس کن و بس کن ز اسب فرود آ