50
غزل شمارهٔ ۲۹۸۶
ای عشق کز قدیم تو با ما یگانه ای
یک یک بگو تو راز چو از عین خانه ای
از بیم آتش تو زبان را ببسته ایم
تا خود چه آتشی تو و یا چه زبانه ای
هر دم خرابیی است ز تو شهر عقل را
باد چراغ عقلی و باده مغانه ای
یا دوست دوستی تو و یا نیک دشمنی
یا در میان هر دو تو شکل میانه ای
گویند عاقلان دم عاشق فسانه ای است
شب روز کن چرایی اگر تو فسانه ای
ای آنک خوبی تو نشانید فتنه ها
عشق تو است فتنه و تو خود نشانه ای
ای شاه شاه و مفخر تبریز شمس دین
نور زمینیان و جمال زمانه ای