تشنه دلان خود را کردید بس سقایی

یا ضربت جدایی یا شربت عطایی

یا پرده رهاوی یا پرده رهایی

خوش زن نوا اگر نی مردی ز بی نوایی

می کش تو زخمه زخمه گر چنگ بوالوفایی

پیوند نو دهندت چندین دژم چرایی

در بزم شهریاری بیرون ز جان و جایی

ور نه قدح شکستم گر لحظه ای بپایی

من مصلحت ندانم با ما تو برنیایی

هم سنگ خاره باشم در صبر و بی نوایی

دوزخ ز احتراقم گیرد گریزپایی

بشکست طبل ها را در بزم کبریایی

بی حرف صد مقالت در وحدت خدایی