گر گریزی به ملولی ز من سودایی

زین خیالی که کشان کرد تو را دست بکش

رو بدو آر و بگو خواجه کجا می کشیم

رایگان روی نموده ست غلط افتادی

گنده پیر است جهان چادر نو پوشیده

چو بدان پیر روی بخت جوانت گوید

لا یغرنک سد هوس عن رایی

اشتهی انصح لکن لسانی قفلت

این همه ترس و نفاق و دودلی باری چیست

بیم از آن می کندت تا برود بیم از تو

شمس تبریز نه شمعی است که غایب گردد