تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی

تو شراب و ما سبویی تو چو آب و ما چو جویی

به تو دل چگونه پوید نظرم چگونه جوید

تو به گوش دل چه گفتی که به خنده اش شکفتی

تو به می چه جوش دادی به عسل چه نوش دادی

ز تو خاک ها منقش دل خاکیان مشوش

طرب از تو باطرب شد عجب از تو بوالعجب شد

دل خسته را تو جویی ز حوادثش تو شویی

ز تو است ابر گریان ز تو است برق خندان