شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی

به طرب هزار چندان که بوند عیش مندان

نشوی چو خارهایی که خلند دست و پا را

به مثال آفتابی که شهیر شد به بخشش

هله بس که تا شهنشه بگشاید و بگوید