چو نه میری نه وزیری بن سبلت به چه مالی

بشناسند همه کس که تو طبلی و دوالی

بستان خنجر و جوشن که سپهدار جلالی

بفروش از رز خویشت همه انگور حلالی

بستان نور چو سائل که تو امروز هلالی

که همه اختر و ماهند و تو خورشیدمثالی

که شراب است و کباب است و یکی گوشه ای خالی

بنگر مجلس عالی که تویی مجلس عالی

عسسی دان غم خود را به در شحنه و والی

همه در روی درافتند که بس خوب خصالی