گر شراب عشق کار جان حیوانیستی

گر نه در انوار غیرت غرق بودی عشق او

گر نبودی بزم شمس الدین برون از هر دو کون

ابر نیسان خود چه باشد نزد بحر فضل او

آفتاب و ماه را خود کی بدی زهره شعاع

گر جمالش ماجرا کردی میان یوسفان

گر نه از لطفش بپرهیزیدمی من گفتمی

نفس سگ دندان برآوردی گزیدی پای جان

جام همچون شمع را بر آتش می برفروز

درکش آن معشوقه بدمست را در بزم ما

پس ز جام شمس تبریزی بده یک جرعه ای