حاشا که ز جان بی وقوفی

دلتنگ ز غم چو کاف کوفی

وآنگه که به خانه هم به طوفی

چون معدن مهری و الوفی

زیرا که کشوف هر کشوفی

آن ماه نه ای که در خسوفی

آن شمس نه ای که در کسوفی

تو ساکن خانه الوفی

کاین جا تو به منزل مخوفی