می آید سنجق بهاری

گلزار نقاب می گشاید

بر کف بنهاده لاله جامی

امروز بنفشه در رکوع است

سرها ز مغاره کرده بیرون

یا رب که که را همی فریبند

منگر به سمن به چشم خردی

زیرا به مسافران عزت

بشنو ز زبان سبز هر برگ

گشته ست زبان گاو ناطق

عذرت نبود ز یأس از آن کو

بابرگ شد آن کلوخ جان یافت

صد میوه چو شیشه های شربت

بعضی چو شکر اگر شکوری

خاموش نشین و مستمع باش