85
غزل شمارهٔ ۲۶۹۳
به تن با ما به دل در مرغزاری
چو دربند شکاری تو شکاری
به تن این جا میان بسته چو نایی
به باطن همچو باد بی قراری
تنت چون جامه غواص بر خاک
تو چون ماهی روش در آب داری
در این دریا بسی رگ هاست صافی
بسی رگ هاست کان تیره است و تاری
صفای دل از آن رگ های صافی است
بدان رگ پی بری چون پر برآری
در آن رگ ها تو همچون خون نهانی
ور انگشتی نهم تو شرم داری
از آن رگ هاست بانگ چنگ خوش رگ
ز عکس و لطف آن زاری است زاری
ز بحر بی کنار است این نواها
کی می غرد به موج از بی کناری