به بخت و طالع ما ای افندی

چراغم مرد و دودم رفت بالا

زمین تا آسمان دود سیاه ست

در این عالم مرا تنها تو بودی

کجا بختی که اندر آتش تو

همی گویم افندی ای افندی

چه بازآیم چه گویم من که رفتم

چه حیران و چه دشمن کام گشتم

همی ترسم که تا آن رحمت آید

تتیپایش افندی این چه کردی