ز ما برگشتی و با گل فتادی

ز شرم روی ما گل از تو بگریخت

نهادی سر که پای من ببوسی

بدان لب ها که بوی گل گرفته ست

برای رفع بویش این دو لب را

کجا بردارم این لب از تو ای خاک

تو آن خاکی که از حق لطف دزدی