که هر چت حق دهد می ده رضایی

چو تو راضی شوی در ابتلایی

کنارش گیر همچون آشنایی

نثارش کن به شادی مرحبایی

شکرباری لطیفی دلربایی

که بس خوب است و کرده ست او دغایی

کشیده چادر هر خوش لقایی

که پنداری که هست او اژدهایی

تو گر سیری ز جان بشنو صلایی

نخوانم درد را الا دوایی

که پاداشش ندارد منتهایی

خمش کردم که تا نجهد خطایی