شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۲۶۶۶
مولوی
مولوی( غزلیات )
66

غزل شمارهٔ ۲۶۶۶

به تن این جا به باطن در چه کاری
شکاری می کنی یا تو شکاری
کز او در آینه ساعت به ساعت
همی تابد عجب نقش و نگاری
مثال باز سلطان است هر نقش
شکار است او و می جوید شکاری
چه ساکن می نماید صورت تو
درون پرده تو بس بی قراری
لباست بر لب جوی و تو غرقه
از این غرقه عجب سر چون برآری
حریفت حاضر است آن جا که هستی
ولیکن گر بگوید شرم داری
به هر شیوه که گردد شاخ رقصان
نباشد غایب از باد بهاری
مجه تو سو به سو ای شاخ از این باد
نمی دانی کز این با دست یاری
به صد دستان به کار توست این باد
تو را خود نیست خوی حق گزاری
از او یابی به آخر هر مرادی
همو مستی دهد هم هوشیاری
بپرس او کیست شمس الدین تبریز
بجز در عشق او تا سر نخاری