شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۲۶۵۶
مولوی
مولوی( غزلیات )
69

غزل شمارهٔ ۲۶۵۶

نه آتش های ما را ترجمانی
نه اسرار دل ما را زبانی
برهنه شد ز صد پرده دل و عشق
نشسته دو به دو جانی و جانی
میان هر دو گر جبریل آید
نباشد ز آتشش یک دم امانی
به هر لحظه وصال اندر وصالی
به هر سویی عیان اندر عیانی
ببینی تو چه سلطانان معنی
به گوشه بامشان چون پاسبانی
سرشته وصل یزدان کوه طور است
در آن کان تاب نارد یک زمانی
اگر صد عقل کل بر هم ببندی
نگردد بامشان را نردبانی
نشانی های مردان سجده آرد
اگر زان بی نشان گویم نشانی
از آن نوری که حرف آن جا نگنجد
تو را این حرف گشته ارمغانی
کمر شد حرف ها از شمس تبریز
بیا بربند اگر داری میانی