106
غزل شمارهٔ ۲۶۵
راح بفیها و الروح فیها
کم اشتهیها قم فاسقنیها
این راز یارست این ناز یارست
آواز یارست قم فاسقنیها
ادرکت ثاری قبلت جاری
فازداد ناری قم فاسقنیها
لب بوسه بر شد جفت شکر شد
خود تشنه تر شد قم فاسقنیها
الله واقی و السعد ساقی
نعم التلاقی قم فاسقنیها
هر چند یارم گیرد کنارم
من بی قرارم قم فاسقنیها
ساقی مواسی یسخوا بکاسی
یحلف براسی قم فاسقنیها
در گوش من باد خوش مژده ای داد
زان سرو آزاد قم فاسقنیها
کاسا اداری عقل السکاری
منهم تواری قم فاسقنیها
می گفت من خوش وی گفت می چش
ما در کشاکش قم فاسقنیها