گردان شده بر جمع قدح های عطایی

ای تن همه جان شو نه که ز اخوان صفایی

وی گلشن اقبال چه بابرگ و نوایی

کاین نفخه صور است که کرده ست صدایی

وز چرخ شنو بانگ سرافیل صلایی

آخر بگشا چشم که در دست رضایی

وی منکر محشر هله تا ژاژ نخایی

کامروز حلال است ورا رازگشایی

ره باز کنم سوی خیالات هوایی

هستی پذرفتیم ز دم های خدایی

کاین را تو فراموش کنی خواجه کجایی