عیسی چو تویی جانا ای دولت ترسایی

ایمان ز سر زلفت زنار عجب بندد

ای از پس صد پرده درتافته رخسارت

جان دوش ز سرمستی با عشق تو عهدی کرد

سر عشق به گوشش برد سر گفت به گوش جان

چندانک تو می کوشی جز چشم نمی پوشی

جان گفت که ای فردم سوگند بدین دردم

کان عهد که من کردم بی جان و بدن کردم

مست آنچ کند در می از می بود آن به روی

تبریز ز شمس الدین آخر قدحی زو هین