گر روی بگردانی تو پشت قوی داری

من بی رخ چون ماهت گر روی به ماه آرم

جان بی تو یتیم آمد مه بی تو دو نیم آمد

چون سرکشی آغازی یا اسب جفا تازی

مهمان توام ای جان ای شادی هر مهمان

رو ای دل بیچاره با تیغ و کفن پیشش

ای جان نه ز باغ تو رسته ست درخت من

اجزای وجود من مستان تواند ای جان

آن ساغر پنهانی خواهم که بگردانی

ای ساغر پنهانی تو جامی و یا جانی

یا آب حیاتی تو یا خط نجاتی تو

آن ساغر و آن کوزه کو نشکندم روزه

هم عقلی و هم جانی هم اینی و هم آنی

خاموش شدم حاصل تا برنپرد این دل