71
غزل شمارهٔ ۲۵۹۲
ای صورت روحانی امروز چه آوردی
آورد نمی دانم دانم که مرا بردی
ای گلشن نیکویی امروز چه خوش بویی
بر شاخ کی خندیدی در باغ کی پروردی
امروز عجب چیزی می افتی و می خیزی
در باغ کی خندیدی وز دست کی می خوردی
آن طبع زرافشانی و آن همت سلطانی
پیران و جوانان را آموخت جوامردی
بگذر ز جوامردی کان هم ز دوی خیزد
در وحدت همدردی درکش قدح دردی
هم همره و همدردی هم جمعی و هم فردی
هم عاشق و معشوقی هم سرخی و هم زردی
با این همه در مجلس بنشین و میا با من
ترسم که میان ره بگریزی و برگردی
ور ز آنک همی آیی با خویش مبر دل را
کز دل دودلی خیزد گه گرمی و گه سردی