جانا به غریبستان چندین به چه می مانی

صد نامه فرستادم صد راه نشان دادم

گر نامه نمی خوانی خود نامه تو را خواند

بازآ که در آن محبس قدر تو نداند کس

ای از دل و جان رسته دست از دل و جان شسته

هم آبی و هم جویی هم آب همی جویی

چند است ز تو تا جان تو طرفه تری یا جان

نور قمری در شب قند و شکری در لب

هر دم ز تو زیب و فر از ما دل و جان و سر

از عشق تو جان بردن وز ما چو شکر مردن