آن زلف مسلسل را گر دام کنی حالی

می جوش ز سر گیرد خمخانه به رقص آید

از چشم چو بادامت در مجلس یک رنگی

حاشا ز عطای تو کان نسیه بود ای جان

ای ماه فلک پیما از منزل ما تا تو

از لطف تو از عقرب صد شیر بجوشیده

بر بام فلک صد در بگشاید و بنماید

هر خام شود پخته هم خوانده شود تخته