چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری

چو مه روی تو من باشم ز سال و مه چه اندیشی

چو کان نیشکر گشتی ترش رو از چه می باشی

چو من با تو چنین گرمم چه آه سرد می آری

خوش آوازی من دیدی دواسازی من دیدی

بر این صورت چه می چفسی ز بی معنی چه می ترسی

ایا یوسف ز دست تو کی بگریزد ز شست تو

چو با دل یار غاری تو چراغ چار یاری تو

گرفتی باغ و برها را همی خور آن شکرها را

چو مد و جر خود دیدی چو بال و پر خود دیدی

ایا ای جان جان جان پناه جان مهمانان

خمش کن همچو ماهی تو در آن دریای خوش دررو