اگر آب و گل ما را چو جان و دل پری بودی

بپر ای دل که پر داری برو آن جا که بیماری

چه کردی آن دل مسکین اگر چون تن گران بودی

دریغا قالبم را هم ز بخشش نیم پر بودی

مبارک بادشان این ره به توفیق و امان الله

دلم همراه ایشان شد که شبشان پاسبان باشد

بپرید ای شهان آن سو که یابید آنچ قسمت شد

روید ای عاشقان حق به اقبال ابد ملحق

به برج عاشقان شه میان صادقان ره

بپر ای دل به پنهانی به پر و بال روحانی

در احسان سابق است آن شه به وعده صادق است آن شه

برون از نور و دود است او که افروزید این آتش

دلا اندر چه وسواسی که دود از نور نشناسی

نه از اولاد نمرودی که بسته آتش و دودی

در آتش باش جان من یکی چندی چو نرم آهن

چه آسان می شود مشکل به نور پاک اهل دل

ز شمس الدین شناس ای دل چو بر تو حل شود مشکل