رها کن ماجرا ای جان فروکن سر ز بالایی

چه باشد جرم و سهو ما به پیش یرلغ لطفت

درآ ای تاج و تخت ما برون انداز رخت ما

اگر آتش زنی سوزی تو باغ عقل کلی را

وگر رسوا شود عاشق به صد مکروه و صد تهمت

نه تو اجزای آبی را بدادی تابش جوهر

نه از اجزای یک آدم جهان پرآدمی کردی

طبیبی دید کوری را نمودش داروی دیده

بگفتش کور اگر آن را که من دیدم تو می دیدی

زهی لطفی که بر بستان و گورستان همی ریزی

اگر بر زندگان ریزی برون پرند از گردون

غذای زاغ سازیدی ز سرگینی و مرداری

چه گفت آن زاغ بیهوده که سرگینش خورانیدی

چه گفت آن طوطی اخضر که شکر دادیش درخور

کیست آن زاغ سرگین چش کسی کو مبتلا گردد

کیست آن طوطی و شکرضمیر منبع حکمت

مرا در دل یکی دلبر همی گوید خمش بهتر