نیست تو را ضعیفتر از دل من شکاریی

چنگ برای من کند با غم و سوز زاریی

گر تو مرا به عاطفت در بر خود فشاریی

گر تو ز ابر مرحمت بر سر من بباریی

گر سر زلف خویش را تو به کفم سپاریی

گر تو شبی به لطف خود خوش سر من بخاریی

حق زروع جان من کش تو کنی بهاریی

حق شعاع روی تو کو کندم نهاریی

بر کف پای کوششم خار نکرد خاریی

وز رخ تو درخت گل خجلت و شرمساریی

تا کند او به نطق خود نادره غمگساریی