شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۲۴۷
مولوی
مولوی( غزلیات )
103

غزل شمارهٔ ۲۴۷

بانگ تسبیح بشنو از بالا
پس تو هم سبح اسمه الاعلی
گل و سنبل چرد دلت چون یافت
مرغزاری که اخرج المرعی
یعلم الجهر نقش این آهوست
ناف مشکین او و مایخفی
نفس آهوان او چو رسید
روح را سوی مرغزار هدی
تشنه را کی بود فراموشی
چون سنقرئک فلا تنسی