سنگ مزن بر طرف کارگه شیشه گری

بر دل من زن همه را ز آنک دریغ است و غبین

بازرهان جمله اسیران جفا را جز من

هم به وفا با تو خوشم هم به جفا با تو خوشم

چونک خیالت نبود آمده در چشم کسی

پیش ز زندان جهان با تو بدم من همگی

چند بگفتم که خوشم هیچ سفر می نروم

لطف تو بفریفت مرا گفت برو هیچ مرم

چون به غریبی بروی فرجه کنی پخته شوی

گفتم ای جان خبر بی تو خبر را چه کنم

چون ز کفت باده کشم بی خبر و مست و خوشم

گفت به گوشم سخنان چون سخن راه زنان

قصه دراز است بلی آه ز مکر و دغلی