70
غزل شمارهٔ ۲۴۴۶
ای شهسوار خاص بک کز عالم جان تاختی
میخانه ها برهم زدی تا سوی میدان تاختی
چون ساکنان آسمان خود گوش ما برتافتند
تو سبلتان برتافتی هم سوی ایشان تاختی
ای تو نهاده یک قدم بگذشته از هر دو جهان
آه پس کدامین عرصه بد تا تو بر اسبان تاختی
خود پرده ها و قافیه وآنگه خراب عشق تو
تو پرده ای نگذاشتی چون سوی انسان تاختی
عقل از تو بی عقلی شده عشق از تو هم حیران شده
مر جسم را خود اسم شد تو چونک بر جان تاختی