شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۲۴۱
مولوی
مولوی( غزلیات )
108

غزل شمارهٔ ۲۴۱

نرد کف تو بردست مرا
شیر غم تو خوردست مرا
گشتم چو خلیل اندر غم تو
آتشکده ها سردست مرا
در خاک فنا ای دل بمران
کز راندن تو گردست مرا
می ران فرسی در گلشن جان
کز گلشن جان وردست مرا
در شادی ما وهمی نرسد
کاین خنده گری پرده ست مرا
صد رخ ز درون سرخ ست مرا
یک رخ ز برون زردست مرا
ای احول ده این هر دو جهان
کز راحت تو دردست مرا
در رهبریت ای مرد طلب
بر هر سر ره مردست مرا
خاموش و مجو تو شهرت خود
کز راحت تو دردست مرا