زهی لواء و علم لا اله الا الله

چگونه گرد برآورد شاه موسی وار

ستاده اند صفات صفا ز خجلت او

یکی ستم ز وی از صد هزار عدل به است

ز هر طرف که نظر کرد می برویاند

ز بحر غم به کناری رسم عجب روزی

ندارد از شه من هیچ بوی جان آن کس

چو دیده کحل نپذرفت از شه تبریز

برآید از دل و از جان الست شه شنود

بهشت لطف و بلندی خدیو شمس الدین

دلم طواف به تبریز می کند محرم

زهی خوشی که بگویم که کیست هان بر در