عشق بین با عاشقان آمیخته

چند بینی این و آن و نیک و بد

چند گویی بی نشان و بانشان

چند گویی این جهان و آن جهان

دل چو شاه آمد زبان چون ترجمان

اندرآمیزید زیرا بهر ماست

آب و آتش بین و خاک و باد را

گرگ و میش و شیر و آهو چار ضد

آن چنان شاهی نگر کز لطف او

آن چنان ابری نگر کز فیض او

اتحاد اندر اثر بین و بدان

گر چه کژبازند و ضدانند لیک

قند خا خاموش باش و حیف دان

شمس تبریزی همی روید ز دل