ای دلبر بی صورت صورتگر ساده

از گفتن اسرار دهان را تو ببسته

تا پرده برانداخت جمال تو نهانی

صبحی که همی راند خیال تو سواره

و آن ها که به تسبیح بر افلاک بنامند

جان طاقت رخسار تو بی پرده ندارد

چون اشتر مست است مرا جان ز پی تو

شمس الحق تبریز دلم حامله توست