بربند دهان از نان کآمد شکر روزه

آن شاه دو صد کشور تاجیت نهد بر سر

زین عالم چون سجین برپر سوی علیین

ای نقره باحرمت در کوره این مدت

روزه نم زمزم شد در عیسی مریم شد

کو پر زدن مرغان کو پر ملک ای جان

گر روزه ضرر دارد صد گونه هنر دارد

این روزه در این چادر پنهان شده چون دلبر

باریک کند گردن ایمن کند از مردن

سی روز در این دریا پا سر کنی و سر پا

شیطان همه تدبیرش و آن حیله و تزویرش

روزه کر و فر خود خوشتر ز تو برگوید

شمس الحق تبریزی هم صبری و پرهیزی