از حلاوت ها که هست از خشم و از دشنام او

دام های عشق او گر پر و بالم بسکلد

چند پرسی مر مرا از وحشت و شب های هجر

خون ما را رنگ خون و فعل می آمد از آنک

وعده های خام او در مغز جان جوشان شده

خسروان بر تخت دولت بین که حسرت می خورند

آن سگان کوی او شاهان شیران گشته اند

الله الله تو مپرس از باخودان اوصاف می

دست بر رگ های مستان نه دلا تا پی بری

شمس تبریزی که گامش بر سر ارواح بود