چرخی بزن ای ماه تو جان بخش مشتاقان تو

خار خسک نسرین شود صد جان فدای جان تو

صد شور در سرها نهی ای خلق سرگردان تو

عشقا چه عشرت دوستی ای شادی اقران تو

هر ذره را آهنگ تو در مطمع احسان تو

باغ و رز و گلزارها مستسقی باران تو

مستی کند برگ و ثمر بر چشمه حیوان تو

تا برفشاند برگ خود بر باد گل افشان تو

عار آید آن استاره را کو تافت بر کیوان تو

بر جای نان شادی خورد جانی که شد مهمان تو

کی عمر را لذت بود بی ملح بی پایان تو

در خواب دید این پیل جان صحرای هندستان تو

بکران آبستان تو از لذت دستان تو

آورد جان را کشکشان تا پیش شادروان تو

هر دم حیاتی واردی از بخشش ارزان تو

تا درجهد دیوانه ای گستاخ در ایوان تو

چون مور شد دل رخنه جو در طشت و در پنگان تو

پیموده کی تاند شدن ز اسکره عمان تو