شب که جهان است پر از لولیان

بیند مریخ که بزم است و عیش

ماه فشاند پر خود چون خروس

دیده غماز بدوزد فلک

خفته گروهی و گروهی به صید

پنج و شش است امشب مهره قمار

جام بقا گیر و بهل جام خواب

ساقی باقی است خوش و عاشقان

زهر از آن دست کریمش بنوش

عشق چو مغز است جهان همچو پوست

حلق من از لذت حلوا بسوخت