آن دلبر من آمد بر من

گفتم قنقی امشب تو مرا

گفتا بروم کاری است مهم

گفتم به خدا گر تو بروی

آخر تو شبی رحمی نکنی

رحمی نکند چشم خوش تو

بفشاند گل گلزار رخت

گفتا چه کنم چون ریخت قضا

مریخیم و جز خون نبود

عودی نشود مقبول خدا

گفتم چو تو را قصد است به جان

تو سرو و گلی من سایه تو

گفتا نشود قربانی من

جرجیس رسد کو هر نفسی

اسحاق نبی باید که بود

من عشقم و چون ریزم ز تو خون

هان تا نطپی در پنجه من

با مرگ مکن تو روی ترش

می خند چو گل چون برکندت

اسحاق تویی من والد تو

عشق است پدر عاشق رمه را

این گفت و بشد چون باد صبا

گفتم چه شود گر لطف کنی

اشتاب مکن آهسته ترک

کس هیچ ندید اشتاب مرا

این چرخ فلک گر جهد کند

گفتا که خمش کاین خنگ فلک

خامش که اگر خامش نکنی

باقیش مگو تا روز دگر