باز درآمد ز راه فتنه برانگیز من

مطبخ دل را نگار باز قباله گرفت

خانه خرابی گرفت ز آنک قنق زفت بود

راه قنق را گرفت غیرت و گفتش مرو

سر کن ای بوالفضول ای ز کشاکش ملول

منت او را که او منت و شکر آفرید

رست رخم از عبس کاسه ز ننگ عدس

اصل همه باغ ها جان همه لاغ ها

ای خضر راستین گوهر دریاست این

چونک مرا یار خواند دست سوی من فشاند

چند نهان می کنم شمس حق مغتنم