ای به خطا تو مجوی خویشتن اندر ختن

بوسه جان بایدت بر دهن خویش زن

عکس رخ خوب توست خوبی هر مرد و زن

ور نه برون تافتی نور تو ای خوش ذقن

دست و دلش درشکست باز بماندش دهن

دل تو بنشناختی از قفس دل شکن

سجده درآمد ملک گشت به دل مفتتن

پیش نشستی به لطف کای چلپی کیمسن

مفخر تبریزیان بر تو شدی غمزه زن