جانا بیار باده و بختم بلند کن

مجلس خوش است و ما و حریفان همه خوشیم

زان جام بی دریغ در اندیشه ها بریز

ای غم برو برو بر مستانت کار نیست

مستان مسلمند ز اندیشه ها و غم

ای جان مست مجلس ابرار یشربون

ریش همه به دست اجل بین و رحم کن

عزم سفر کن ای مه و بر گاو نه تو رخت

در چشم ما نگر اثر بیخودی ببین

یک رگ اگر در این تن ما هوشیار هست

ای طبع روسیاه سوی هند بازرو

آن جا که مست گشتی بنشین مقیم شو

در مطبخ خدا اگرت قوت روح نیست

خواهی که شاهدان فلک جلوه گر شوند

ای دل خموش کن همه بی حرف گو سخن